Gisteren namen we met ons G-team deel aan de sportdag van het Fonds Gehandicaptensport in Amsterdam. Een perfect georganiseerde dag waar we met zijn allen ontzettend van genoten hebben.

Na een warming-up met muziek en het oefenen op strafworpen speelden we twee wedstrijden. Eerst tegen het sterke Devinco uit Deventer. Zij traden aan met hun sterke eerste team en lieten vanaf de eerste minuut zien dat ze echt heel goed kunnen korfballen. Uiteindelijk waren we blij dat we nog een doelpuntje konden scoren, maar de teller stopte bij 8-1 voor Devinco. De tweede wedstrijd tegen SCMH uit Veghel ging een stuk makkelijker. Blijdschap bij onze spelers, niet alleen om de dikke winst maar ook omdat SCMH ook twee doelpunten wist te scoren.

Na een gezamenlijke lunch mochten we ons opmaken voor de finale. We mochten oplopen waarbij we werden voorgesteld door onze eigen speaker Jan-Jaap van Buuren. Wat zagen we er piekfijn uit in onze nieuwe Fortuna-shirts gesponsord door Verhage Gouda.

De finale tegen Devinco speelden we een stuk beter dan de eerste wedstrijd. Toch zat de winst er niet in (7-4). Na de prijsuitreiking nog even heerlijk gedanst, polonaise gelopen en meegezongen met heerlijke Hollandse krakers. Een perfecte afsluiting van een topdag.

Zonder dat we het gisteren in de gaten hadden vierden we eigenlijk ons 1-jarige jubileum. Precies één jaar geleden zijn we namelijk bij Fortuna/Delta Logistiek gestart met G-korfbal. Een jaar dat is voorbij gevlogen en daarom des te leuker om er toch even bij stil te staan wat dit jaar ons allemaal heeft gebracht.

Lianne, Petra en Renata zijn na een zorgvuldige voorbereiding een jaar geleden gestart met de organisatie van G-trainingen op de zondagochtend. Ik zou één keertje helpen met trainen geven en zie daar: een jaar later ben ik er nog. Ik heb geen enkele ervaring met deze doelgroep en ik leer nog elke week. Zo weet ik nu bijvoorbeeld dat “we gaan nu trainingspakken passen” om teleurstellingen te voorkomen beter geformuleerd kan worden als: “we passen nu de trainingspakken en we leveren ze daarna weer gelijk in en we nemen ze dus nog niet mee naar huis”. Ik weet ook dat een oefening geleidelijk aan uitbreiden en een beetje aanpassen tijdens één training niet werkt. Veranderingen zijn soms lastig, we doen dan gewoon de volgende week een iets andere oefening, dat werkt veel beter.

Ik weet nu ook dat G-korfbal ook écht korfbal is. Ik zie veel overeenkomsten met teams die ik eerder getraind heb. De wil om je persoonlijk te verbeteren, de blijdschap bij een overwinning of een doelpunt, lol maken met zijn allen en keihard je best doen op de training. Maar ook hoe fijn het is om bij een vereniging als Fortuna te horen en je er thuis en welkom te voelen. Je hoort ergens écht bij en dat is lang niet altijd zo vanzelfsprekend als het voor ons misschien wel eens lijkt.

Er gaan ook dingen soms net wat anders bij ons. Emoties liggen vrij dicht aan het oppervlak. Boosheid, verdriet en blijdschap, we houden niets achter zullen we maar zeggen. Dat levert echter ook weer mooie momenten op. Ik moest bijvoorbeeld zelf even slikken toen een speelster vol trots vertelde dat ze na maanden oefenen zelfstandig naar Fortuna was gefietst. En hoe heerlijk is een lekkere enthousiaste knuffel van Gijs of Febe na afloop van de training. Of de constatering van onze Jessica dat ze toch nog wel een tijdje hard moet trainen om in Fortuna 1 te kunnen komen.

Er gaan bij ons ook dingen anders waar we als vereniging nog wat van kunnen leren. Sportiviteit lijkt bij het G-korfbal vanzelfsprekend. We juichen en klappen ook voor een mooi doelpunt van de tegenstanders en andersom. Als er een speler geblesseerd raakt bij de tegenpartij dan is het de normaalste zaak van de wereld dat er iemand van ons invalt. En als die dan scoort (tegen haar eigen club) dan juichen we gewoon met zijn allen. Als we merken dat de tegenstanders het heel moeilijk hebben dan kost het geen moeite om onze spelers te overtuigen dat ze met hun handen omlaag moeten verdedigen of het wat rustiger aan moeten doen. Plezier voor iedereen staat voorop en dat mis ik nog wel eens op andere velden.

Ook de verbale en non-verbale waardering die wij krijgen als trainers (maar ook de scheidsrechters) is fijn. Er wordt van alles en nog wat aan ons verteld voor en na de trainingen. Van wat er die avond op het menu stond, hoe iemand voor de wedstrijd nog even haar cavia’s heeft verwend (met een snackstengel) tot hoe het gaat met de verkering. Maar ook dat ze het fijn vinden dat je er iedere week bent, dat het een leuke training was en dat ze blij zijn dat we in de zaal op woensdagavond blijven trainen.

Waar we elders langs de lijn nog wel eens het accent leggen op de dingen die niet goed gaan zouden we misschien gewoon wat vaker moeten benoemen wat wel goed gaat.

Één jaar, en hoe nu verder? Inmiddels trainen we op de woensdagavond met een groep van zeven spelers en gaan we in de zaal deelnemen aan de competitie. In de zaal spelen we nog geen thuiswedstrijden maar na de zaal kunt u ons zeker een keer op eigen veld bewonderen. Ook spelen we op 10 november een demonstratiewedstrijd bij de Haagse Korfbaldagen. Verder gaan we weer druk aan de slag om nieuwe leden te werven, een uitbreiding van onze groep is meer dan welkom. Een G-korfbaltoernooi op ons eigen complex? Dat is wel onze ultieme droom en wie weet lukt het ons om dat te organiseren. Hopelijk volgend jaar ons 2-jarige bestaan met een iets grotere maar net zo gezellige groep.

Joyce Boes