Vandaag was de seizoenafsluiting met de G-korfbal. Dit was toch een beetje een speciale training. Naast het feit dat we afscheid namen van onze topstagiair Sven, mochten we tijdens de training voor het eerst weer binnen 1,5 meter van elkaar komen. En vooral heel fijn, we waren voor het eerst sinds lange tijd weer compleet. Een mooi moment om nog even terug te kijken op hoe we de afgelopen maanden met het G-team zijn doorgekomen.
Onze groep bestaat voor de helft uit jongere spelers die nog thuis bij hun ouders wonen. De andere helft woont zelfstandig in woongroepen met begeleiding nabij. Vanaf half maart moest deze groep binnen blijven. Alleen onder begeleiding konden ze een boodschapje doen maar verder niets. Geen werk, niet naar buiten voor een wandeling en ook geen bezoek van of aan ouders of andere familie.
Via de app hielden we contact met elkaar. De spelers verveelden zich verschrikkelijk, de spanningen in de woongroepen liepen op en ze hadden amper beweging. Terwijl dit bij onze spelers nu juist extra belangrijk is. Met pijn in ons hart hoorden we als trainers de verhalen aan. Maar het was toch ook wel stiekem fijn om te horen dat zij ons, Fortuna en het korfbal net zo erg misten als wij.
We schreven een knutselwedstrijd uit en deden online spelletjes met elkaar. We gingen bij alles spelers langs om een verrassing af te geven om ze een beetje op te vrolijken. En met behulp van video’s van oefenstof, afkomstig van veel spelers van de selectie en onze eigen trainers, konden onze spelers thuis aan de bak.
Toen we begin mei door onze oefenstof heen raakten kregen we gelukkig het bericht dat de trainingen weer konden worden opgestart. Nog lang niet alle spelers kregen toestemming van hun woongroep om te komen trainen. Voor ons soms al lastig om alle Coronaregels te volgen maar voor onze spelers niet te begrijpen dat: “meneer Rutte” zegt dat we weer mogen trainen, dat het van Fortuna en de burgemeester van Delft weer mag, maar dat zij toch niet mogen komen.
We zijn dan ook gestart met twee kleine groepjes die apart van elkaar trainden. De jongere groep op woensdagmiddag met per kind één vader, moeder of oudere broer of zus erbij. Daarmee konden we de kinderen voldoende begeleiding geven en kwamen we niet in de problemen met de 1,5 meter.
De oudere groep op woensdagavond. Het afstand houden kostte geen enkele moeite. Er was veel angst en dat was dus ook best even wennen in het begin. We hebben veel gekletst en gelachen maar ook serieus hard getraind want bewegen dat was hard nodig. Even lekker buiten en in beweging!
In de loop van de afgelopen weken kwamen er gelukkig steeds meer spelers bij die toestemming kregen (vorige week mocht ook de laatste speler voor de eerste keer komen trainen). Een aantal spelers mag sinds kort weer werken en sinds twee weken mogen ze één keer in de veertien dagen bij hun ouders op bezoek. Er komen dus, naast de korfbal, zo langzamerhand steeds meer ‘uitjes’ bij. We trainen met de oudere groep dan ook nog een paar weken door omdat er nog niet heel veel andere activiteiten zijn toegestaan. We gaan langzaam aan wennen aan het feit dat we weer binnen 1,5 meter mogen komen tijdens de training. Omgaan met veranderingen daar nemen we de tijd voor.
Terug naar de training van vandaag. We waren dus voor het eerst weer met de hele groep bij elkaar en compleet. Juist daarom was deze training een beetje speciaal en (hopelijk) ook een soort afsluiting van een nare periode. Aan het einde van de training hebben we patat gegeten met elkaar met als klap op de vuurpijl een verrassing: onze nieuwe Mizuno-schoenen waren binnen. Een vreugdedansje en allemaal blije gezichten, hoe mooi is dat!
Delta Logistiek, ontzettend bedankt hiervoor, namens alle G-spelers!
Petra, Lianne, Renata en Joyce
