Ook bij de G-korfbal is de competitie in februari weer opgestart. Na een lange periode van alleen maar trainen, mochten ook wij weer wedstrijden gaan spelen. En nu de coronaregels dat toelaten hebben wij, net als iedereen, weer meer mogelijkheden om te genieten van het verenigingsleven.

Onze spelers willen er heel graag echt bij horen en onze club heeft gelukkig meer te bieden dan alleen maar trainen en wedstrijden spelen. We kwamen Fortuna 1 aanmoedigen tegen DVO, er waren spelers bij de bingo aanwezig en we gaan met een groepje naar de voetbalwedstrijd van ADO.

Ook proberen we zelf een bijdrage te leveren. Saskia geeft inmiddels al bijna twee jaar trainen bij de welpen. Trouw is ze daar iedere week op zaterdagochtend vroeg. Daar zijn niet alleen de welpen heel blij mee maar dit geeft Saskia ook veel zelfvertrouwen en plezier.

André en Mirella hebben, als eerste van onze groep, een bardienst gedaan. Dat ging zo goed dat we dit de komende maanden ook met andere spelers willen gaan doen. We zoeken nog mensen die daarbij willen ondersteunen, dus mocht u dit leuk vinden dan horen we het graag.

Ook boden onze spelers spontaan hun hulp aan bij de organisatie van de play-off. Glazen ophalen of vuilnisbakken legen of een andere klus, het maakt ons niet uit, we helpen graag!

Terug naar de wedstrijden. We hebben inmiddels twee teams die deelnemen aan de competitie en doordat we al een heel vol zaterdagprogramma hebben in de sporthal bij Fortuna zaten thuiswedstrijden er voor ons helaas niet in.Afgelopen zaterdag waren alweer de laatste wedstrijden van dit zaalseizoen. Onze competitiegroep bestaat uit 12 spelers. We gaan steeds met 6 spelers en 2 coaches naar de wedstrijden toe. Nog niet in vaste teams want het inplannen en vrijmaken van agenda’s blijkt nog best lastig.

We mochten zaterdag al vroeg aan de bak, om 10 uur stond de bus van de Dirk Kuijtfoundation al klaar om ons naar Dordrecht te brengen. Het vroege tijdstip maakte niet uit, iedereen “stond aan” en het was dan ook een drukte van jewelste in de bus.De wedstrijden waren weer een feestje! En dat was zeker niet alleen omdat we zaterdag voor het eerst wedstrijden wonnen.

Emoties liggen bij ons dicht aan het oppervlakte en zijn soms lastig te controleren. Niet alleen de blijdschap bij het scoren van een doelpunt, maar ook de boosheid of het verdriet als het even niet lukt. Maar iedereen helpt elkaar daarbij, ook de spelers en coaches van de tegenpartij. Een troostende arm van een tegenstander bij een pijntje of een tegenstander die zegt “ik help hem wel” als we aangeven dat iemand voor het eerst een wedstrijd speelt. Dat tekent de sfeer die er heerst tijdens en rondom de wedstrijden.

Als coaches zijn we natuurlijk blij en trots als we goed spelen, wij trainen immers ook om betere korfballers te worden. Maar dat haalt het toch niet bij de trots die wij voelen als onze spelers persoonlijke overwinningen behalen.

Eén van onze speelsters vindt het heel eng als vreemde mensen dichtbij komen. En als het haar dan toch lukt om tussen andere spelers door te rennen en haar eigen tegenstander dichtbij te verdedigen, dan is dat prachtig.

Of als het zo druk in je hoofd is en er zoveel prikkels zijn bij een wedstrijd dat je eigenlijk na 3 minuten al uitgeput bent. En je zet door en het lukt je toch om een hele wedstrijd uit te spelen. Of je lichaam laat je in de steek maar je vindt korfballen zo leuk en je hebt zoveel doorzettingsvermogen dat het je toch lukt en je scoort een doelpunt. Die lach daarna, daar doe je het voor!

De komende weken blijven we nog even lekker in de zaal trainen. In april gaan we weer het veld op en dan zullen we ook weer buiten wedstrijden gaan spelen. Hopelijk ook dan weer een thuiswedstrijd zodat onze ouders en andere supporters ons kunnen komen aanmoedigen!

De trainsters van onze G-teams