Tim Heemskerk keerde vorig seizoen vol ambities terug bij Fortuna/Delta Logistiek. Deze week maakte hij bekend dat hij na dit seizoen definitief stopt met topkorfbal. Bij zijn rentree wilde hij één ding en dat was de landstitel winnen met de club waar hij opgroeide. Dat doel realiseerde hij op 13 april in Ziggo Dome. Toch kijkt hij daar met een dubbel gevoel op terug. “Ik ben onwijs trots op het team, ik verwijt helemaal niemand iets, maar ik had graag een groter aandeel in het succes gehad.”
Toen de Delftenaar vorig seizoen terugkeerde kon hij zich volledig opladen om dit seizoen topfit te zijn. “Dat was ik ook, nu ben ik dat een stuk minder. Ik kan het niet opbrengen om komende zomer dezelfde energie te leveren met het risico dat het volgend seizoen een herhaling van dit seizoen wordt. Ik zie te weinig perspectief in een verandering volgend seizoen.”
Heemskerk stopte eerder, maar hield destijds de deur altijd op een kier. “Nu gooi ik hem dicht. Het is mooi geweest. Ik ben onwijs dankbaar en blij dat ik dit jaar onderdeel heb mogen uitmaken van de Fortuna/Delta Logistiek-selectie. Het is een seizoen met twee gezichten. Enerzijds het plezier en de energie die ik uit het gehele proces en de groep haalde. Anderzijds de meerdere teleurstellingen en tegenslagen. Dat maakt het gevoelsmatig een mislukt avontuur.”
Heemskerk keek in de beslissende play-offs en finale voornamelijk vanaf de bank toe, en ondanks zijn persoonlijke teleurstelling, genoot hij ook. “Ik heb echt genoten hoe bijvoorbeeld Thomas staat te beesten, hoe Joren onwijs sterk invalt tegen Laurens, Daan die verdedigend domineert en Marcel die in zijn laatste zaalwedstrijd iedereen eraf beukt. Maar ook hoe Fleur als ‘broekie’ de finale beslist, Sanne na een lastig jaar als een ware terriër de gehele play-offs en finale onwijs belangrijk is, terwijl Mirjam en Jessica als vedettes de PKC- en TOP-dames helemaal lam leggen.”
En dan blijft Nik van der Steen over. “Iedereen had het over een onderlinge strijd, die heb ik nooit ervaren. ‘Die kleine’ heeft het tot en met de finale fantastisch gedaan en ik ben ontzettend trots op die kerel. Los van de individuele sportieve teleurstelling, is dit een fantastisch jaar met een fantastische groep. Uiteindelijk ben ik weer gaan korfballen om het hoogst haalbare te realiseren en ondanks de zaaltitel is dat avontuur persoonlijk niet geslaagd.”
“Niet alle avonturen die je in je leven aan gaat eindigen in successie. Ik kan met opgeheven hoofd mijn schoenen definitief aan de wilgen hangen. De zaaltitel is een bekroning op een carrière waar ik trots op ben. Het heeft mij gevormd als mens en ben dankbaar voor alle momenten die ik heb mogen mee maken, zowel bij Fortuna als bij TOP als bij alle vertegenwoordigende nationale teams. Daarnaast de mensen met wie ik heb mogen samenwerken, zowel spelers als staff. Het heeft me mooie vriendschappen opgeleverd en een onvergetelijke tijd gegeven!
Als topkorfballer zien we Heemskerk niet meer terug, maar we hoeven hem niet te missen. “Volgend jaar zie je me gewoon terug, maar dan langs de lijn!”
